7.12.18

Listomania #7: Τα 50 καλύτερα άλμπουμ του 2018



Η ώρα της ετήσιας ανασκόπησης έφτασε. Η στήλη σήμερα παρουσιάζει τα 50 καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς που φεύγει (και μερικά ακόμη που δεν χώρεσαν στη λίστα).

Διαβάστε τη στήλη εδώ.

20.11.18

Listomania #6: Οι 10 καλύτεροι σύγχρονοι singers-songwriters



Μια προσωπική εκτίμηση για τους singers-songwriters που εμφανίστηκαν από το 2000 και μετά, «εκπέμποντας» σύγχρονο στίγμα.

Διαβάστε τη στήλη εδώ.

8.11.18

Listomania #5: Οι 7 καλύτεροι pop δίσκοι του 2018



Δεν μπορούμε να το πούμε για πολλά έτη αυτό, αλλά το 2018 έχει αποτελέσει εξαιρετική χρονιά για την pop. Δεν μιλάμε για indie pop, experimental pop, dream pop ή art pop. Μιλάμε για καθαρή κι ατόφια pop, εκείνη που βρίσκεται στην καρδιά του mainstream ή τουλάχιστον είναι φιλική προς αυτό. Οι 7 παρακάτω δίσκοι αποτέλεσαν φωτεινές εξαιρέσεις ανάμεσα στον κατακλυσμό της φθηνής pop της σύγχρονης δισκογραφίας και αναμένεται να σαρώσουν στις λίστες με τα καλύτερα της χρονιάς.


Διαβάστε τη στήλη εδώ.

27.10.18

Listomania #4: Οι δίσκοι του Kanye West από τον χειρότερο στον καλύτερο



Η στήλη σήμερα ιεραρχεί τους δίσκους του πιο μαζικά επιδραστικού μουσικού της τελευταίας 15ετίας, από τον χειρότερο στον καλύτερο.

Διαβάστε τη στήλη εδώ.

13.10.18

Listomania #3: Τα 5 καλύτερα άλμπουμ του ’68, ’78, ’88, ’98 και 2008



Με το 2018 να οδεύει προς το τέλος του και τις λίστες με τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς να πλησιάζουν (ήδη στα μέσα Νοεμβρίου θα καταφθάσουν οι πρώτες), η σημερινή στήλη ανατρέχει στις 5 περασμένες δεκαετίες και επιλέγει τα 5 καλύτερα άλμπουμ που κυκλοφόρησαν 10, 20, 30, 40 και 50 χρόνια πριν. Χωρίς καμία διάθεση παρελθοντολαγνείας, η σύγκριση της φετινής δισκογραφικής σοδειάς ακόμα και με εκείνη του 2008, μόνο θλίψη μπορεί να προκαλέσει. Για τις προηγούμενες δε δεκαετίες, ούτε συζήτηση…

Διαβάστε τη στήλη εδώ.

28.9.18

Listomania #2: Τα 10+1 καλύτερα άλμπουμ που κέρδισαν βραβείο Mercury



Με αφορμή την απονομή του Mercury Prize την προηγούμενη Πέμπτη για 27η χρονιά, η στήλη ανατρέχει στην ιστορία του βρετανικού μουσικού βραβείου (από τα ελάχιστα ενδιαφέροντα που έχουν απομείνει) και επιλέγει τα 10+1 καλύτερα άλμπουμ που το κατέκτησαν, από το 1992 μέχρι σήμερα.

Διαβάστε τη στήλη εδώ.

Listomania #1: Οι δίσκοι του Alex Turner από τον χειρότερο στον καλύτερο



Η νέα αυτή στήλη, που αντικαθιστά το Monday Blues έπειτα από σχεδόν 4 χρόνια και 83 αναρτήσεις, ασχολείται με ένα από τα μεγαλύτερα φετίχ των απανταχού μουσικόφιλων: τις λίστες. 

Λίστες κάθε είδους, με κομμάτια, δίσκους ή καλλιτέχνες, λίστες επίκαιρες ή μη, με θεματολογία αναμενόμενη ή και λιγότερο αναμενόμενη, πάντοτε όμως φτιαγμένες με άξονα όχι μόνο τον αναπόφευκτο υποκειμενικό παράγοντα του προσωπικού γούστου, αλλά και με κριτήριο το αντικειμενικό εκτόπισμα των τραγουδιών/άλμπουμ/καλλιτεχνών στα μουσικά πράγματα, το οποίο σε πολλές περιπτώσεις είναι μετρήσιμο.

Το Listomania κάνει σήμερα ντεμπούτο με όλους τους δίσκους (εξαιρουμένων singles και EP) στους οποίους έχει εμπλακεί ο Alex Turner –είτε με τους Arctic Monkeys, είτε με τους Last Shadow Puppets, είτε σόλο– τοποθετημένους με σειρά από τον χειρότερο στον καλύτερο.


Διαβάστε τη στήλη εδώ.

28.6.18

Kanye West - ye

Είδος:  Hip Hop
Κυκλοφορεί:  1 Ιουνίου 2018

 
     Πριν περάσουμε στην κριτική του δίσκου, να ξεκαθαρίσουμε ότι το κείμενο αυτό ούτε θα ασχοληθεί με τις πρόσφατες, απερίσκεπτες δηλώσεις του Kanye West για τα 400 χρόνια δουλείας των Αφροαμερικανών, ούτε θα σχολιάσει τη στήριξή του στον πρόεδρο των Η.Π.Α., ούτε έχει επηρεαστεί με οποιονδήποτε τρόπο από την αμφιλεγόμενη δημόσια συμπεριφορά του. Αλίμονο εάν μια «διαγωγή κοσμιοτάτη» αποτελεί προϋπόθεση της καλλιτεχνικής καταξίωσης· εκτός κι αν ξεχνάμε ότι ο Morrissey ξεπλένει παιδόφιλους, ο Michael Jackson κοιμόταν με μικρά αγόρια και ο James Brown κακοποιούσε συστηματικά και βάναυσα τη σύζυγό του.

Ολόκληρη η κριτική εδώ.
   
    
Βαθμολογία:  7½

Κομμάτια που ξεχωρίζουν:  
Yikes , Ghost Town , No Mistakes 

4.6.18

Monday Blues #82: Kanye West


Με τον νέο του δίσκο, ο σύγχρονος Μίδας του hip hop περικλείει μέσα σε μόλις 7 κομμάτια και 23 λεπτά μουσικής όλες τις εκφάνσεις της αντιφατικής του προσωπικότητας, αλλά και ολόκληρο σχεδόν το φάσμα ήχων με το οποίο έχει καταπιαστεί από το ξεκίνημα της καριέρας του.

Διαβάστε ολόκληρη τη στήλη εδώ.

21.5.18

Monday Blues #81: Beach House


Οι πρωταγωνιστές της σύγχρονης dream pop επιστρέφουν, με έναν δίσκο που θυμίζει τις καλύτερές τους μέρες.

Διαβάστε ολόκληρη τη στήλη εδώ.

7.5.18

Monday Blues #80: Janelle Monáe


Με το νέο, απολαυστικό μα και σκεπτόμενο άλμπουμ της, η χαρισματική μουσικός, τραγουδίστρια και performer αναδεικνύει την υγιή πλευρά της εμπορικής pop και στρώνει τον δρόμο της προς το πάνθεον των μουσικών προσωπικοτήτων της δεκαετίας.

Διαβάστε ολόκληρη τη στήλη εδώ.

16.4.18

Monday Blues #79: Cardi B


Το πολυαναμενόμενο ντεμπούτο της ανερχόμενης hip hop star από το Bronx αποδεικνύεται απροσδόκητα καλό και ξεχωρίζει, σε μια εβδομάδα γεμάτη με ενδιαφέρουσες κυκλοφορίες.

Διαβάστε ολόκληρη τη στήλη εδώ.

2.4.18

Monday Blues #78: Amen Dunes


Ο πέμπτος δίσκος της νεοϋορκέζικης indie rock μπάντας φέρνει τον Damon McMahon και τους μουσικούς του στην πλέον ακμαία φάση της μέχρι τώρα πορείας τους.

Διαβάστε ολόκληρη τη στήλη εδώ.

19.3.18

Monday Blues #77: Mount Eerie


Ο δεύτερος δίσκος του Phil Elverum έπειτα από τον τραγικό χαμό της γυναίκας του παρακολουθεί τον συντετριμμένο ψυχισμό του, καθώς βαδίζει αργά προς το στάδιο της αποδοχής.

Διαβάστε ολόκληρη τη στήλη εδώ.

26.2.18

Monday Blues #76: Car Seat Headrest


Ο Will Toledo βγάζει από το συρτάρι, επανηχογραφεί και χαρίζει στο ευρύτερο κοινό το lo-fi άλμπουμ του 2011 που λάτρεψαν οι σκληροπυρηνικοί fans του.

Διαβάστε ολόκληρη τη στήλη εδώ.

12.2.18

Monday Blues #75: Ezra Furman



Ο 31χρονος εκκεντρικός Αμερικανός κυκλοφορεί τον πιο φιλόδοξο μέχρι σήμερα δίσκο του, που ενδέχεται να του χαρίσει αναγνωρισιμότητα πέρα από τα όρια του underground στα οποία κατοικοεδρεύει εδώ και χρόνια.

Διαβάστε ολόκληρη τη στήλη εδώ.

29.1.18

Monday Blues #74: Shame



Το buzz που έχει προκαλέσει στην ανεξάρτητη κιθαριστική σκηνή της Βρετανίας το ντεμπούτο των Shame θυμίζει άλλες εποχές –και είναι σε μεγάλο βαθμό δικαιολογημένο.

Διαβάστε ολόκληρη τη στήλη εδώ.